Ed over Theo

Politiek gezien heb ik in mijn jonge jaren op verschillende partijen gestemd. Puur gekeken naar programma en mensen, helaas kwam ik zoals zovelen bedrogen uit. Na de verkiezingen trok het op niks. Hoewel ik op verschillende partijen heb gestemd ben ik een echte liberaal. Dat betekende wel dat ik niet op de VVD kon stemmen, naar mijn bescheiden mening is het partijbeginsel nauwelijks meer liberaal, laat staan het verkiezingsprogramma. Bij de lokale verkiezingen had ik het altijd wel makkelijk. Het waren veelal lokale partijen, met uitsluitend lokale issues die mijn stem kregen. Een aantal jaren geleden toen Ad Pastoor met zijn Leefbaar Eindhoven begon hoefde ik in het stemlokaal niet lang te peinzen.

Na voor Leefbaar Eindhoven (LE) succesvolle erkiezingen, heb ik ze daar per mail mee gefeliciteerd. Gevolg was dat LE mijn emailadres had en toen de fractie het idee had om een denktank in Eindhoven te beginnen, werden vele anderen en ik uitgenodigd om mee te denken. Na een introductieavond heb ik een aantal malen een denktank vergadering bijgewoond. De denktank werd echter geen succces en het immer opspelende issue dat denktankleden ook partijlid moesten worden stond mij helemaal niet aan. Echter nog voor ik mij terug kon trekken, werd de tank al opgeheven. Van de ideeën weet ik nog dat er notabene van uit de fractie het idee was gekomen om een bus te laten rijden door de stad, met als halteplaatsen de plekken waar de partij iets voor elkaar had gekregen. Waar die bus had moeten stoppen, is nog altijd een vraag.

Van de mensen uit de denktank herinner ik mij o.a. Marcel van Bussel en Theo Beenen. Hun duidelijke aanwezigheid zal daar wel debet aan zijn geweest. Ik heb nauwelijks contact meer met hen gehad, nadat de denktank naar de kazerne was teruggekeerd. Van Theo Beenen hoorde ik pas weer, toen hij door liet schemeren dat hij best wel interesse had in een positie van raadslid voor Trots op Nederland. De allereerste bouwers van de Eindhovense afdeling, mij incluis, hebben daarop een gesprek gehad met Theo in een restaurant aan de Kleine Berg. De stemming voor het gesprek was gemengd. Een aantal vonden dat we Theo beter niet konden inlijven en een aantal stond daar positiever tegenover, maar wilden eerst het gesprek aangaan. Zelf hoorde ik bij de laatste groep. Na het gesprek waren de meningen nog steeds verdeeld alleen de mix was anders. We hebben daarom ook niet direct uitspraak gedaan, we moesten nog met heel wat mensen spreken en wilden dat eerst afhandelen. Door het pijnlijke en plotselinge vertrek van een van de mannen van het eerste uur, zaten we wat omhoog in actieve menskracht en zo is Theo alsnog bij de afdeling ingelijfd. In de weken voor de verkiezingen hebben we heel veel te danken gehad aan Theo die net als ik de "hetere"debatten aanging en enorm veel werk verrichte in de aanloop naar de verkiezingen. Theo kun je echt om een boodschap sturen en ik durf gerust te zeggen dat zonder Theo en mij er geen lijst 15 in Eindhoven was geweest.

Ook na de verkiezingen die slechts één zetel opleverde, heeft Theo zich onverminderd ingezet voor de fractie. De schriftelijke vragen die er zijn geweest in het eerste jaar zijn dan ook van mijn of zijn hand. Omdat ons werk vaak niet of zeer vervormd in de raad kwam, ondanks de bereidwilligheid van Theo om mensen op niveau te brengen, werd het wel steeds lastiger om de moed er in te houden. In een crisisvergadering, met een vreemd verloop, hebben we besloten om een pas op de plaats te maken. Daarover is uitgebreid in de kranten bericht. Sindsdien trekken we samen op en is het dus beslist niet zo dat wij al jaren vrienden zijn, hetgeen soms, en ten onrechte, is gesuggereerd. Uit dat samen optrekken is bijvoorbeeld het twitteraccount die2ehv ontstaan, met de volgers van weleer. Ook is er dus nu een trots op niks website ontstaan, waarin wij vooral de lokale politiek volgen in Nederland en zeker ook in Eindhoven, want onze wil iets voor deze stad te betekenen blijft overeind, voor een belangrijk deel zullen wij de kleinere fracties gaan volgen. En dat volgen doen we dan omdat wij vinden, dat juist die moeten werken voor tien, maar wij zien dat tot nu toe nauwelijks terug. Gelukkig staan we in deze mening niet alleen.

Theo over Ed

Inderdaad, ik ontmoette Ed Ploeg voor het eerst vele jaren terug tijdens de oprichting van de denktank van Leefbaar Eindhoven.
De denktank dacht volop echter de inbreng werd niet of nauwelijks op prijs gesteld in de fractie.
Dus stierf de denktank een snelle en roemloze dood.
Jammer, de gevolgen daarvan vertaalden zich bij de volgende verkiezingen in 2006.
Sindsdien hadden we geen contact meer. Een hernieuwde kennismaking met Ed dus tijdens de hectische periode voor de verkiezingen in 2010.
Wederom was Ed de harde werker die alles op- en aanpakte om Trots in Eindhoven op de kaart te krijgen.
Ik was de missing link die te elfder ure samen met Ed de deelname aan de verkiezingen überhaupt mogelijk maakte.
Ik heb Ed zien zwoegen als mister Ed, als een paard dus. Niks was te veel.
Ooit kraakte en piepte het wel eens, maar op Ed kon je rekenen.
Als hij ja zei, dan kwam het in orde.
Vele malen maakte hij het onmogelijke voor Trots mogelijk; naar bijeenkomsten in Den Haag waar de lijsttrekker geen zin in had, sjouwen met tientallen kilo`s foldermateriaal, penningmeester van het afdelingsbestuur, penningmeester van de fractie-ondersteuningsstichting Trots, een hele dag voor de collega`s in Oss folderen voor de herindelings-verkiezingen (waar de rest van de Eindhovense fractie schitterde door afwezigheid!), van hot naar haar rijden, de website van Trots Eindhoven beheren.
Kortom, bergen werk verzet door deze eenmanstank om Trots Eindhoven te brengen waar het had kunnen zijn.
Daarnaast volstrekt eerlijk en oprecht in zijn doen en laten en drijfveren.
Ed kan net als ik niet tegen onrecht, leugens, wanprestatie en kiezersbedrog en we zullen dat dan ook blijven bestrijden.
Recht door zee, maakt van zijn hart geen moordkuil en “afspraak is afspraak” een waardig lid van Trots op Nederland dus die volstrekt onterecht de deur is gewezen na bewezen diensten.
Ruwe bolster, hart van goud, altijd hulpvaardig, dat is Ed.
En hoewel Hagenees, inmiddels volop ingeburgerd in Eindhoven, zijn stad waar hij van houdt en graag trots op wil zijn.